Geen heftruckchauffeur is hetzelfde. De een presteert het beste onder druk. De ander functioneert juist beter als hij is bevrijd van die druk. Wat moet een leidinggevende dan zeggen om het beste uit zijn heftruckchauffeurs te halen? Dat is één van de onderzoeksvragen waarop de Erasmus Universiteit Rotterdam de komende maanden een antwoord probeert te vinden.
Het onderzoek vindt plaats in het Sharehouse, een magazijn in de Rotterdamse haven dat dient als ‘levend laboratorium’. In dit magazijn kruipen de komende maanden meer dan zestig mensen achter een reachtrucksimulator. Het zijn studenten van het STC, een Rotterdamse mbo-instelling, die allemaal beschikken over een reachtruckcertificaat. Zij krijgen een serie taken die zij met hun virtuele reachtruck zo snel mogelijk moeten uitvoeren. Tegelijkertijd meten de onderzoekers van de Erasmus Universiteit hoe veilig zij dat werk doen.
Veiligheid of productiviteit
Wetenschapper Jelle de Vries leidt het onderzoek. Tijdens een webinar van het Material Handling Forum vertelt hij wat de aanleiding is: het aantal ongevallen met hef- en reachtrucks dat onveranderd hoog blijft. “Veiligheid blijft een aandachtspunt in het magazijn. Tegelijkertijd is het magazijn vaak een omgeving waarin hef- en reachtruckchauffeurs onder grote tijdsdruk staan. Het is niet ongebruikelijk dat ze voortdurend feedback krijgen over de geleverde productiviteit. Ze werken continu tegen deadlines aan omdat vrachtauto’s op tijd moeten vertrekken.”
De Vries wijst op een nieuwsbericht over Amazon. Daarin staat dat de webwinkel zijn magazijnmedewerkers voortdurend onder druk zet en ze ontslaat als ze niet snel genoeg werken. “Dat leidt tot een lastige afweging. Medewerkers moeten hun taken zo snel mogelijk uitvoeren en tegelijkertijd veilig en foutloos werken. Dat gaat vaak niet goed samen. Daarom doen we dit onderzoek. Met een reachtrucksimulator, omdat we reachtruckchauffeurs natuurlijk niet met opzet in gevaarlijke situaties kunnen brengen.”
Gevaarlijke situaties
De reachtruck-simulator draait op een laptop en bestaat uit het control panel van een echte reachtruck, aangevuld met een voetplaat met een dodemansknop. De chauffeur krijgt een virtual reality-bril op, zodat hij zich daadwerkelijk in een magazijn waant. De Vries heeft de simulator al geprobeerd. “Die is erg realistisch. Het enige wat je niet voelt, is de versnelling als je optrekt of juist afremt.”
Elke deelnemer aan het onderzoek krijgt straks een taak die hij moet afronden. Onderweg wordt hij in gevaarlijke situaties gebracht, denk aan tegenliggers of overstekende voetgangers. De onderzoekers meten niet alleen de snelheid van werken, maar ook het rijgedrag. Houdt hij zich aan de verkeersregels? Rijdt hij niet met te hoog geheven vorken? Maakt hij geen fouten en veroorzaakt hij geen ongevallen?
Om te achterhalen wat het effect is van feedback, krijgt een deel van de deelnemers voortdurend veiligheidsinstructies. Een ander deel wordt voortdurend aangespoord om zo snel mogelijk te werken. Daarnaast zijn er deelnemers die helemaal geen instructies of aansporingen horen en deelnemers die allebei tegelijk horen. “Ondertussen observeren wij de deelnemers”, verklaart De Vries. “Hoe gedragen zij zich? Hoe reageren ze op de tijdsdruk? Hoe is het met hun veiligheidsbewustzijn?”
Persoonlijke aanpak
Centraal in het onderzoek staat de vraag wat de impact is van de druk om veilig en snel te werken op de prestaties van de chauffeurs. “We hopen allereerst een beter beeld te krijgen van de veiligheidsrisico’s in het magazijn. Daarnaast proberen we inzicht te krijgen in de verschillen tussen de chauffeurs. Welke chauffeurs lopen de grootste risico’s en hebben het meest baat bij veiligheidstrainingen?”
Tot slot kijken de onderzoekers naar de wijze waarop leidinggevenden het beste feedback over veiligheid of productiviteit kunnen geven. Wat werkt beter: een stijl van feedback geven die voor iedereen identiek is? Of werkt een persoonlijke aanpak beter? “Dat laatste klinkt logisch, maar wordt nog niet in praktijk gebracht. Enerzijds omdat de technologie daarvoor ontbreekt, maar ook omdat onduidelijk is hoe bepaalde mensen reageren op bepaalde vormen van feedback.”
Het onderzoek loopt in november en december. Snel daarna hoopt De Vries de eerste resultaten te kunnen presenteren.